ເຜິ້ງຢູ່ລອດແນວໃດໃນລະດູຫນາວ?

ເຜິ້ງສ່ວນໃຫຍ່ hibernate. ມີພຽງແຕ່ລາຊິນີລອດຊີວິດໃນລະດູຫນາວໃນຫຼາຍຊະນິດ, ເກີດຂື້ນໃນພາກຮຽນ spring ເພື່ອສ້າງອານານິຄົມຄືນໃຫມ່. ມັນແມ່ນເຜິ້ງ, ຊະນິດ Apis mellifera , ທີ່ຍັງຄົງມີການເຄື່ອນໄຫວຕະຫຼອດລະດູຫນາວ, ເຖິງວ່າຈະມີອຸນຫະພູມຕໍ່າແລະບໍ່ມີດອກໄມ້ທີ່ຈະລ້ຽງ. ແລະມັນແມ່ນໃນຊ່ວງລຶະເບິ່ງຫນາວເມື່ອພວກເຂົາໃຊ້ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາບັນລຸໄດ້ດ້ວຍການເຮັດວຽກຫນັກຂອງພວກເຂົາ, ໃຫ້ອາຫານໃສ່ນໍ້າເຜິ້ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດແລະເກັບຮັກສາໄວ້.

Apis mellifera.

ຄວາມ​ສາ​ມາດ​ຂອງ​ອາ​ນາ​ນິ​ຄົມ​ຂອງ​ເຜິ້ງ​ທີ່​ຈະ​ຢູ່​ລອດ​ລະ​ດູ​ຫນາວ​ແມ່ນ​ຂຶ້ນ​ກັບ​ສະ​ຫງວນ​ສະ​ບຽງ​ອາ​ຫານ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​, ປະ​ກອບ​ດ້ວຍ​້​ໍ​າ​ເຜີ້ງ​, ເຂົ້າ​ຈີ່​ເຜິ້ງ​, ແລະ Royal jelly​. ້ໍາເຜີ້ງແມ່ນເຮັດຈາກ nectar ເກັບກໍາ; ເຂົ້າຈີ່ເຜິ້ງແມ່ນປະສົມປະສານຂອງ nectar ແລະ pollen ທີ່ເກັບຮັກສາໄວ້ໃນຈຸລັງຂອງ comb ໄດ້, ແລະ Royal jelly ແມ່ນປະສົມປະສານຂອງ້ໍາເຜີ້ງແລະເຂົ້າຈີ່ເຜິ້ງທີ່ພະຍາບານ bees ກິນ.

ເຂົ້າຈີ່ເຜິ້ງ: ຈຸລັງສີເຫຼືອງຂອງ Honeycomb.

ພະລັງງານທີ່ເຜິ້ງຕ້ອງການເພື່ອຜະລິດຄວາມຮ້ອນທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາຜ່ານລະດູຫນາວແມ່ນໄດ້ຮັບຈາກນໍ້າເຜິ້ງແລະເຂົ້າຈີ່ເຜິ້ງ; ຖ້າອານານິຄົມໝົດອາຫານເຫຼົ່ານີ້ ມັນຈະແຊ່ແຂງຈົນຕາຍກ່ອນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງມາເຖິງ. ​ໃນ​ວິວັດທະນາ​ການ​ຂອງ​ຊຸມ​ຊົນ​ເຜິ້ງ, ​ເມື່ອ​ລະດູ​ໜາວ​ເຂົ້າ​ມາ, ​ຝູງ​ເຜິ້ງ​ໄດ້​ຂັບ​ໄລ່​ຝູງ​ເຜິ້ງ​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ປະ​ໂຫຍດ​ອອກ​ຈາກ​ຮັງ, ​ເຮັດ​ໃຫ້​ພວກ​ມັນ​ອຶດ​ຫິວ. ທັດສະນະຄະຕິນີ້, ເຊິ່ງເບິ່ງຄືວ່າໂຫດຮ້າຍ, ເປັນສິ່ງຈໍາເປັນສໍາລັບການຢູ່ລອດຂອງອານານິຄົມ: drones ຈະກິນນໍ້າເຜິ້ງຫຼາຍເກີນໄປແລະເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ການຢູ່ລອດຂອງອານານິຄົມ.

ເມື່ອແຫຼ່ງອາຫານຫາຍໄປ, ເຜິ້ງທີ່ຍັງຄົງຢູ່ໃນຮັງກະກຽມເພື່ອໃຊ້ລະດູຫນາວ. ເມື່ອອຸນຫະພູມຫຼຸດລົງຕໍ່າກວ່າ 14 ອົງສາ, ເຜິ້ງຖືກວາງຢູ່ໃກ້ກັບອ່າງເກັບນໍ້າເຜິ້ງແລະເຂົ້າຈີ່ນໍ້າເຜິ້ງ. ຝູງເຜິ້ງຢຸດການວາງໄຂ່ໃນທ້າຍລະດູໃບໄມ້ປົ່ງແລະຕົ້ນລະດູ ໜາວ, ເມື່ອອາຫານຂາດແຄນ, ແລະເຜິ້ງແຮງງານສຸມໃສ່ການໂດດດ່ຽວໃນອານານິຄົມ. ເຂົາເຈົ້າກອດຫົວຊີ້ເຂົ້າໄປໃນຮັງ, ຈັດກຸ່ມອ້ອມຮອບນາງສາວ ແລະນາງນ້ອຍເພື່ອໃຫ້ພວກມັນອົບອຸ່ນ. ເຜິ້ງພາຍໃນກຸ່ມສາມາດລ້ຽງນໍ້າເຜິ້ງທີ່ເກັບໄວ້ໄດ້. ຊັ້ນນອກຂອງເຜິ້ງຄົນງານຈະ insulates ເອື້ອຍຂອງເຂົາເຈົ້າແລະໃນເວລາທີ່ອຸນຫະພູມອາກາດລ້ອມຮອບເພີ່ມຂຶ້ນຂອງ bees ທີ່ຢູ່ດ້ານນອກຂອງກຸ່ມໄດ້ຍ້າຍອອກຫ່າງເລັກນ້ອຍເພື່ອໃຫ້ອາກາດໄຫຼຜ່ານ.

ການຈັດລຽງດ້ວຍວິທີນີ້, ເມື່ອອຸນຫະພູມສະພາບແວດລ້ອມຫຼຸດລົງ, ເຜິ້ງພະນັກງານເຮັດຄວາມຮ້ອນພາຍໃນຮັງ. ທໍາອິດພວກເຂົາກິນນໍ້າເຜິ້ງສໍາລັບພະລັງງານ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ເຜິ້ງເຮັດສັນຍາແລະຜ່ອນຄາຍກ້າມຊີ້ນທີ່ພວກເຂົາໃຊ້ບິນ, ແຕ່ຮັກສາປີກຂອງພວກເຂົາໄວ້, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ອຸນຫະພູມຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາສູງຂຶ້ນ. ດ້ວຍ​ຝູງ​ເຜິ້ງ​ນັບ​ພັນ​ໂຕ​ທີ່​ສັ່ນ​ສະ​ເທືອນ​ດ້ວຍ​ວິທີ​ນີ້, ອຸນຫະພູມ​ຂອງ​ກຸ່ມ​ຈະ​ສູງ​ຂຶ້ນ​ເຖິງ 34 ອົງສາ. ເມື່ອເຜິ້ງແຮງງານທີ່ຕັ້ງຢູ່ຂອບນອກຂອງກຸ່ມໄດ້ຮັບຄວາມເຢັນ, ພວກມັນຍູ້ໄປຫາສູນກາງຂອງກຸ່ມແລະຖືກແທນທີ່ດ້ວຍເຜິ້ງອື່ນໆ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງປົກປ້ອງອານານິຄົມຈາກສະພາບອາກາດລະດູຫນາວ.

ເມື່ອສະພາບແວດລ້ອມອົບອຸ່ນ, ເຜິ້ງທັງຫມົດເຄື່ອນຍ້າຍພາຍໃນຮັງ, ໄປຫາບ່ອນຝັງນໍ້າເຜິ້ງທັງຫມົດ. ແຕ່ໃນໄລຍະການສະກົດຄວາມເຢັນເປັນເວລາດົນນານ ເຜິ້ງອາດຈະບໍ່ສາມາດເຄື່ອນຍ້າຍພາຍໃນຮັງໄດ້; ຖ້າກຸ່ມເຂົາເຈົ້າມີນໍ້າເຜິ້ງໝົດ, ເຂົາເຈົ້າສາມາດຫິວໂຫຍໄດ້ ເຖິງແມ່ນວ່າເຂົາເຈົ້າມີຮ້ານຂາຍອາຫານຢູ່ໃກ້ໆ.

ຄົນລ້ຽງເຜິ້ງຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ.

ອານານິຄົມຂອງເຜິ້ງສາມາດຜະລິດນໍ້າເຜິ້ງປະມານ 12 ກິໂລກຣາມໃນລະຫວ່າງລະດູການ, ປະມານສອງຫາສາມເທົ່າຂອງສິ່ງທີ່ພວກມັນຕ້ອງການເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດໃນລະດູຫນາວ. ຖ້າອານານິຄົມມີສຸຂະພາບດີແລະລະດູການທີ່ດີ, ພວກເຂົາສາມາດຜະລິດນໍ້າເຜິ້ງໄດ້ປະມານ 30 ກິໂລກຣາມ, ຫຼາຍກວ່າທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດ.

ຜູ້ລ້ຽງເຜິ້ງສາມາດເກັບກ່ຽວນໍ້າເຜິ້ງສ່ວນເກີນໄດ້, ແຕ່ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າຈະປ່ອຍໃຫ້ເຜິ້ງພຽງພໍໃນລະດູຫນາວ.

ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ

Geraldine A.Wright, Susan W. Nicolson, Sharoni Shafir. ສະລີລະວິທະຍາທາງໂພຊະນາການ ແລະລະບົບນິເວດຂອງນໍ້າເຜິ້ງ . ການທົບທວນຄືນປະຈໍາປີຂອງ Entomology 63 (1): 327–44, 2018.

Mark L. Winston. ຊີວະວິທະຍາຂອງເຜິ້ງ. Cambridge MA: Harvard University Press, 1991.

Robert Parker, Andony P. Melathopoulos, Rick White, Stephen F. Pernal, M. Marta Guarna, Leonard J. Foster. ການປັບຕົວທາງດ້ານນິເວດວິທະຍາຂອງຝູງເຜິ້ງຊະນິດຕ່າງໆ (Apis mellifera) . PLoS ONE 5 (6), 2010. d oi.org/10.1371/journal.pone.0011096.